Bronnen over CyberOorlog

Sources on Cyber War

Major changes in technology, especially military technology, almost always challenge the norms that govern our behavior. These are thet questions raised by firing binary bullets instead of lead bullets that strike at the very center of contemporary intellectual discussion over the ethics of war. Does an aggressive act in the cyber-realm constitute an act of war? If so, what rules should govern such warfare? Are the standard theories of just war capable of analyzing and assessing this mode of conflict? Do the existing rules of engagement and theories from the just war tradition apply to cyberwarfare? How should we assess a cyber-attack conducted by a state agency against private enterprise and vice versa? Furthermore, how should actors behave in the cyber-realm? Are there ethical norms that can be applied to the cyber-realm? Are the classic just war constraints of non-combatant immunity and proportionality possible in this realm?

A study on the causes of war that includes a complete discussion of World War II and the road towards nuclear war. Analyzing all international wars since 1700, this book solves the riddle of why some wars are long and some are short, and demonstrates how the outbreak of peace offers insight into the outbreak of war. Proving that war and peace are alternating phases of a relationship between rival nations, it offers a crucial understanding of international armed conflict.

Gedetailleerde analyse van het probleem van systemen van militair commando in historisch perspectief: Napoleon, Van Moltke, Israël 1967-73, Verenigde Staten in Vietnam. Succesvolle commandosystemen maken geen gebruik van doorbraaktechnologie, maar organiseerden zichzelf zodanig dat zij met minder informatie konden functioneren. Dit is enerzijds mogelijk door de organisatie zodanig compact te maken dat er minder communicatie nodig is (bijv. de falanx), anderzijds door het zodanig decentraliseren van de besluitvorming dat informatie niet ver omhoog of omlaag in de organisatie moet stromen. Deze informationele efficiëntie wordt gecombineerd met een ‘gerichte telescoop’ die commandanten in staat stelt om zich in detail te concentreren op essentiële punten in het systeem. Tenslotte zijn er informele informatiekanalen die de wielen van het formele communicatiesysteem draaiende houden en het mogelijk maken om in noodsituaties tijdelijk het formele systeem te omzeilen.

Creveld analyseert het gebruik van technologie over de afgelopen 4.000 jaar en gevolgen voor militaire organisatie, bewapening, logistiek, inlichtingen, communicatie, transport en commando.

Sinds 1945 waren de meeste oorlogen conflicten met een lage intensiteit. In termen van aantal slachtoffers en bereikte politieke resultaten zijn ze onvergelijkbaar met conventionele oorlogen. Creveld analyseert een aantal militaire conflicten tussen reguliere en irreguliere strijdkrachten in Vietnam, Libanon, Afghanistan en elders. Naarmate kleinschalige oorlogen zich verspreiden zullen conventionele strijdkrachten inkrimpen. De last van het beschermen van de samenleving zal verschuiven naar de bloeiende beveiligingsondernemingen. De theorieén van Karl von Clausewitz, die de basis vormde voor het Westerse strategisch denken, zijn grotendeels irrelevant voor niet-politieke oorlogen zoals de islamitische jihad en de overlevingsoorlogen zoals de zesdaagse oorlog van Israél. Aan het monopolie op fysiek geweld door grotere natie-staten komt een einde. Dit monopolie wordt vervangen door een brede schakering van ‘niet-statelijke actoren’ die verantwoordelijk zijn voor bedreigingen van de nationale veiligheid. In de toekomst worden de oorlogen uitgevochten door terroristische groeperingen, guerrilla’s en bandieten die gemotiveerd worden door fanatieke, ideologische loyaliteiten. Conventionele gevechten worden vervangen door schermutselingen, bombardementen en afslachtingen. De wapens zullen eerder minder dan meer geavanceerd worden. De high-tech wapenindustrie zal als een kaartenhuis instorten.

Sinds het einde van de Koude Oorlog is de mogelijkheid van een nucleaire oorlog tussen twee supermachten aanzienlijk kleiner geworden. We maken ons zorgen om kleinere conflicten (tussen Noord- en Zuid-Korea, China en India, India en Pakistan, Israél en de Arabische staten) en vrezen dat frustratie of verbittering ertoe zal leiden dat er naar laatste, ultieme maatregelen wordt gegrepen. Creveld stelt de vraag of angst en respect voor nucleaire wapens voldoende zal zijn om hun gebruik te voorkomen ondanks de haat die zo kenmerkend is voor veel oude regionale rivaliteiten.

Een synopsis van de opkomst van de natie-staten en van de krachten die tot hun ondergang kunnen leiden. Creveld analyseert de evolutie van staten door de eeuwen heen en over de hele wereld: voor de staat (prehistorie - 1300 v. Chr.), de opkomst van de staat (1300-1648), de staat als een instrument (1648-1789), de staat als een ideaal (1789-1945), de verspreiding van de staat (1696-1975) en het verval van de staat (1975-?).

Interview van Rutger van der Hoeven met Creveld in De Groene Amsterdammer, 31.3.1999

Creveld brengt in dit boek al zijn expertise op het gebied van militaire geschiedenis en strategie bijeen. Hij laat zien waarom machtige staande legers tegenwoordig hulpeloos staat tegenover slecht bewapende opstandelingen en hoe de veiligheid van soevereine naties in de toekomst kan worden gehandhaafd. Hij neemt ons meer op een reis van de botsingen tussen massieve legers in de vorige eeuw (met miljoenen soldaten en miljoenen doden), naar de asymmetrische high-tech schermutselingen en frustrerende moerassen van vandaag. De moderne oorlog is een mengsel van het antieke en het geavanceerd: hoogwaardige professionele legers slagen er niet in om kleine groepen van primitief uitgeruste guerrilla’s en terroristen te verslaan. Dit patroon begon met de Britse uittocht uit India en culmineerde in het rampzalige Amerikaanse optreden in Vietnaam en Irak.
Nederlandse vertaling: De evolutie van de oorlog. Van de Marne tot Irak. Utrecht: Spectrum 2007.

In theorie is oorlogvoeren slechts een middel om een doel te bereiken; een rationele, doch gewelddadige activiteit die de belangen van een groep mensen dient door het doden, verwonden of op een andere manier onschadelijk maken van hun tegenstanders. In de praktijk echter is niets minder waar. Creveld laat zien dat oorlog veel meer is dan soldaten die elkaar om welke reden ook doden. Vechten zelf kan een bron van groot, misschien zelfs het grootste, genoegen zijn. Vanuit dit genoegen en deze fascinatie is een hele cultuur onstaan: van de oorlogsschilderingen van tribale strijders tot de hedendaagse legerkleding, van de decoratieve schilden van de oude Grieken tot de neuskunst van tegenwoordig, en van de uitvinding van schaken rond 600 n. Chr. tot de meest moderne gevechtssimulators. Sinds het begin van de civilisatie heeft de oorlogscultuur zijn eigen tradities, regels en gewoontes, rituelen en ceremonies, muziek, kunst, literatuur en monumenten. De oorlogscultuur stond meestal in zeer hoog aanzien, al wordt zij in meer geavanceerde landen vaak als ‘militaristisch’ afgedaan. De waarheid echter is dat oorlogscultuur geenszins ‘nutteloos’ is. Oorlogvoeren is in de kern een irrationele activiteit is — geen enkele rationele overweging doet de soldaat besluiten om zijn leven op te offeren. Neem de oorlogscultuur weg en al dat overblijft zijn wilde hordes, zoals in Sierra Leone en Oost-Timor; of zielloze machines als de hedendaagse Bundeswehr; of mannen zonder ruggengraat, ongeschikt en niet genegen om de strijd aan te gaan.
Nederlandse vertaling: Oorlogscultuur. Houten: Spectrum. 2009.

The internet has reached a critical point. The world is running out of Internet addresses. There is a finite supply of approximately 4.3 billion IP-addresses within the prevailing technical architecture (IPv4). In the 1990s the internet standards community selected a new protocol (IPv6) that would expand the number of Internet addresses exponentially — to 340 undecillion addresses. What’s at stake politically, economically, and technically in the selection and adoption of a new internet protocol? DeNardis argues that protocols are political. IPv6 intersects with provocative topics including internet civil liberties, US military objectives, globalization, institutional power struggles, and the promise of global democratic freedoms. She offers recommendations for internet standards governance, based not only on technical concerns but on principles of openness and transparency.

Internet has transformed the manner in which information is exchanged and business is conducted. Despite its wide reach and powerful global influence, it is a medium uncontrolled by any one centralized system, organization, or governing body. This has given rise to all manner of free-speech issues and cybersecurity concerns. The conflicts surrounding internet governance are the new spaces where political and economic power is unfolding in the twenty-first century. DeNardis reveals the inner power structure already in place within the architectures and institutions of internet governance. She provides a theoretical framework for internet governance that takes into account the privatization of global power as well as the role of sovereign nations and international treaties. In addition, DeNardis explores what is at stake in open global controversies and stresses the responsibility of the public to actively engage in these debates, because Internet governance will ultimately determine Internet freedom.

Een documentaire thriller over oorlog in een wereld zonder regels — de wereld van cyberoorlog. Het vertelt het verhaal over Stuxnet. Het laat zien hoe een clandestine operatie van twee bondgenoten de doos van Pandora van cyberoorlog voor altijd opende.

Gibson coined and defined cyberspace as a “graphic representation of data abstracted from the banks of every computer in the human system.”

The tipping point is that magic moment when an idea, trend, or social behavior crosses a threshold, tips, and spreads like wildfire. Just as a single sick person can start an epidemic of the flu, so too can a small but precisely targeted push cause a fashion trend, the popularity of a new product, or a drop in the crime rate.

Op de kaart zijn cyberaanvallen te zien die op dat moment in de wereld plaatsvinden. De kaart van het Honeynet Project toont zoveel aanvallen dat het lijkt alsof je naar een scene zit te kijken van een apocalyptische oorlogsfilm. Elke rode stip die oplicht als je naar de kaart gaat representeert een aanval op een computer. De gele punten representeren honeypots (systemen die zijn opgezet om inkomende aanvallen te registreren). In het zwarte veld onderaan kun je zien waar elke aanval vandaan komt. De gegevens komen van de leden van het netwerk van het Honeynet Project van honeypot sensoren. Ook al worden lang niet alle cyberaanvallen in kaart gebracht, het geeft een verbazingwekkend beeld van de hoeveelheid malware dat computernetwerken aanvalt.

Israel's occupation has been transformed in the social media age. Over the last decade, military rule in the Palestinian territories grew more bloody and entrenched. In the same period, Israelis became some of the world's most active social media users. In Israel today, violent politics are interwoven with global networking practices, protocols, and aesthetics. Israeli soldiers carry smartphones into the field of military operations, sharing mobile uploads in real-time. Official Israeli military spokesmen announce wars on Twitter. And civilians encounter state violence first on their newsfeeds and mobile screens. Across the globe, the ordinary tools of social networking have become indispensable instruments of warfare and violent conflict. This book traces the rise of Israeli digital militarism in this global context — both the reach of social media into Israeli military theaters and the occupation's impact on everyday Israeli social media culture. It demonstrates how information technologies can slowly and subtly transform into new weapons of war and contribute to a process of domestication of violence in a context of prolonged military occupation. Today, social media functions as a crucial theater in which the Israeli military occupation is supported and sustained.

Irregular Warfare is a violent struggle among state and non-state actors for legitimacy and influence over the relevant populations. Irregular Warfare favors indirect approaches and asymmetric means. A central component of Irregular Warfare is unconventional warfare, which employs “activities conducted to enable a resistance movement or insurgency to coerce, disrupt, or overthrow a government or occupying power by operating through or with an underground, auxiliary, and guerilla force in a denied area.” Another definition of Irregular Warfare outlines the achievement of “strategic objectives by avoiding an adversary’s conventional military strength while eroding an adversary’s power and will, primarily through the use of indirect, non-traditional aspects of warfare.”